آموزش پیکربندی لاراول - تابع عمومی config در لاراول

در درس قبل در مورد ساختار لاراول بحث کردیم. در این بخش می خواهیم در مورد پیکربندی لاراول آموزش های لازم را ارائه بدهیم. پس با ما همراه باشید.

پیکربندی محیطی

بعد از نصب لاراول به پوشه اصلی لاراول میرویم و وارد فایل .env  می شویم. در این فایل اطلاعات لازم برای پیکربندی پروژه وجود دارد. لاراول برای اجرای برنامه های خود در محیط های مختلف، نظیر: محیط تست،  تولید و ... یکسری امکانات قرار داده است تا بتوان با سرعت بیشتر با آن کار کرد. بدین منظور محیط اجرای برنامه را می توان در فایل .env  پیکربندی و تنظیم کرد و از این خاصیت جالب لاراول بهره برد.

به طور پیش فرض، فایل .env شامل پارامترهای زیر است:

APP_ENV = local
APP_DEBUG = true
APP_KEY = base64:ZPt2wmKE/X4eEhrzJU6XX4R93rCwYG8E2f8QUA7kGK8 =
APP_URL = http://localhost
DB_CONNECTION = mysql
DB_HOST = 127.0.0.1
DB_PORT = 3306
DB_DATABASE = homestead
DB_USERNAME = homestead
DB_PASSWORD = secret
CACHE_DRIVER = file
SESSION_DRIVER = file
QUEUE_DRIVER = sync
REDIS_HOST = 127.0.0.1
REDIS_PASSWORD = null
REDIS_PORT = 6379
MAIL_DRIVER = smtp
MAIL_HOST = mailtrap.ioMAIL_PORT = 2525
MAIL_USERNAME = null
MAIL_PASSWORD = null
MAIL_ENCRYPTION = null

نکات مهم :

پس از نصب لاراول، در همان نگاه اول دایرکتوری ریشه باید حاوی فایلی به اسم .env.example باشد.اگر لاراول را بوسیله composer نصب کرده باشید نام این فایل  بطور خودکار تغییر پیدا کرده و تبدیل به .env شده است. ولی اگر از طریق composer نصب نکرده باشید باید بصورت دستی به .env  تغییر نام بدهید.

فایل .env نباید به محیطِ کنترلِ منابعِ برنامه، وابستگی داشته باشد. چون هر توسعه دهنده ای که با برنامه شما کار میکند ممکن است تنظیمات مربوط به خودش را داشته باشد. مثلا اگر یک دسترسی غیرمجاز به محیطِ کنترلِ منابع، وجود داشته باشد، توسعه دهند گان دیگر می توانند به آن منابع و متغیرها دسترسی داشته باشند و اینگونه است که، امنیت برنامه به خطر می افتد.

بازیابی تنظیمات محیطی در لاراول

وقتی برنامه ، یک درخواست دریافت می‌کند، تمام متغیرهای موجود در.env، داخل متغیر سراسری :

 $_ENV

بارگزاری می‌شوند. برای بازیابی این مقادیر می توانید از تابع کمکی env، که بدین منظور ایجاد شده استفاده کنید.

اگر به فایل پیکربندی لاراول رجوع کنید، نمونه های زیادی را می یابید که از این تابع استفاده کرده اند.

'env' => env('APP_ENV', 'production'),

گفتنی ست که پارامتر دومی که به تابع env فرستاده شده است، مقدار دیفالت یا پیشفرض است. بدین منظور که اگر متغیر محیطی، برای کلید تعریف نشده باشد این مقدار بعنوان مقدارِمتغیرِکلید، قرار داده می شود.

دسترسی به مقادیر پیکربندی در لاراول

توسعه دهندگان می توانند بوسیله تابع کمکی و عمومی config ، در هر جایی از برنامه به مقادیر پیکربندی دسترسی داشته باشند و آنها را تغییر دهند.برای این کار یک آرایه را برای تابع کمکی config ارسال می کنیم.

config(['app.timezone' => 'America/Chicago']);

برای افزایش کارایی و سرعت برنامه وب، می توان تمام مقادیرِ فایل های پیکربندی برنامه را در یک فایل دیگرذخیره یا کش کنید. دستوری که برای این کار در نظر گرفته شده است ، بدین قرار است :

config:cache

تصویر زیر بعد از اجرای دستور را نمایش میدهد :

حالت تعمیر و نگهداری در لاراول

وبسایت شما باید قابلیت بروزرسانی تنظیمات و تعمیر و اصلاح و بازبینی را داشته باشد وبرای این مهم شما باید بتوانید وب سایت خود را روی حالت نگهداری یا Maintenace Mode  قرار دهید.

لاراول برای این کار تمهیدات لازم را سنجیده است. برای این کار از دو دستور Artisan یکی برای شروع و دیگری برای پایان حالت نگهداری استفاده میکند.

این امر براحتی، وبسایت شما را در زمان تعمیر یا بروزرسانی غیر فعال می کند. اگر وبسایت در حالت تعمیر باشد یک نمایه MaintenanceModeException با کد 503 نمایش خواهدداد.

چگونه به حالت نگهداری برویم ؟

در کنسول خط فرمان دستور زیر را وارد نمایید :

php artisan down

پس از اجرای دستور بالا، چنین پیامی، مبنی بر موفقیت آمیز بودن دستور فوق برای شما نمایش داده می شود:

اجرای دستور بالا سایت به حالت "نگهداری " تغییر حالت می دهد به این حالت Maintenace Mode گفته می شود.بنابراین هر درخواستی که از سوی کاربر به لاراول ارسال شودبه صفحه ای که در پایین مشاهده میکنید ارجاع داده خواهد شد و اینگونه است که به اصطلاح سایت از دسترس خارج می شود.

چگونه از حالت نگهداری خارج شویم ؟

پس از آنکه تغییرات و تعمیرات سایت به اتمام رسید، با اجرای دستور زیر می توان سایت را به حالت عادی برگرداند :

php artisan up

پس از اجرای دستور بالا، چنین پیامی، مبنی بر موفقیت آمیز بودن دستور فوق برای شما نمایش داده می شود: